delam-raft

 

در جـمـعـشان بـودم که پـنـهـانی دلـم رفت

 

بــاور نمی‌کــردم بــه آســـانی دلـم رفت

 

از هـم سـراغـش را رفـیـقـان می‌گـرفـتـنـد

 

در وا شـد و آمــد بـه مـهـمـانی... دلم رفت

 

رفــتــم کـنــارش، صـحـبتـم یـادم نـیـامــد!‏

 

پـرسـیـد: شعـرت را نمی‌خـوانی؟ دلم رفت

 

مـثـل مـعــلـم‌ها بـه ذوقـــم آفـریـن گــفـت

 

مــانـنــد یـک طــفــل دبـسـتــانـی دلـم رفت

 

مــن از دیــار «مـنــزوی»، او اهــل فـــردوس

 

یک سیـب و یـک چـاقـوی زنجانی ؛ دلم رفت

 

ای کاش آن شب دست در مویش نمی‌بـرد

 

زلـفش که آمــــد روی پـیـشـانی دلم رفــــت

 

ای کـاش اصلاً مـــن نمی‌رفــتـم کــنــارش

 

امـا چـه سـود از ایـن پشیــمـانی دلـم رفـت‏

 

دیگـر دلـم ــ رخت سفیدم ــ نـیـست در بـنـد

 

دیـروز طـوفـان شد، چه طـوفـانی... ( ) رفت!!!

 

کاظم بهمنی

kofr

 

ابرویِ توهرجاست خودِ کفر همان جاست

 

این ساده ترین شیوه ی اسلام شناسی ست

aftab

 

 

در موسم زمستان سعدی دو چیز خواهد

 

با روی آفتابی,  در آفتاب رویی

hosne-khar

 

 

به رفتن تو سفر نه ، فرار می گویند

 

به این طریقه ی بازی قمار می گویند

 

به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد 

 

هنوز مثل گذشته «نگار» می گویند

 

اگر چه در پی آهو دویده ام چون شیر 

 

به من اهالی جنگل شکار می گویند

 

مرا مقایسه با تو بگو کسی نکند 

 

کنار گل مگر از حسنِ خار می گویند؟

 

تو رفته ای و نشستم کنار این همدم 

 

 کاظم بهمنی

به این رفیق قدیمی سه تار می گویند

ma-siat

 

تو با چادر به سر کردن ز یادم میبری بانو 

 

تمام معصیت های نهفته در نگاهـــم را

bito

 

 

جمعه شب ها دلم از عشق تو سر ریز شود

 

شنبه ها مجلس ختم دل دیوانه ی ماست

sha-eri

 

 

این غم انگیز ترین شعر جهان خواهد شد... 

شاعری واژه به سر دارد ومعشوقی، نه...!

agha-nagoo

 

قبل اسمم... بی تعارف...خواهشا آقا نگو..

 

دوست دارم چون صدایم میکنی بی پیشوند

soleymani

 

 

 

گیسوانت زیر باران، عطر گندم زار … فکرش را بکن!

 

با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار … فکرش را بکن!

 

در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعد از سال ها

 

بوسه و گریه، شکوه لحظه ی دیدار … فکرش را بکن!

 

سایه ها در هم گره، نور ملایم، استکان مشترک

 

خنده خنده پر شود خالى شود هر بار … فکرش را بکن!

 

ابر باشم تا که ماه نقره ای را در تنم پنهان کنم

 

دوست دارد دور هر گنجی بچرخد مار … فکرش را بکن!

 

خانه ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر

 

تکیه بر پشتی زده یار و صدای تار … فکرش را بکن!

 

از سماور دست هایت چای و از ایوان لبهایت قند را

 

بعد هم هی سیگارو هی سیگارو هی سیگار … فکرش را بکن!

 

اضطراب زنگ، رفتم وا کنم در را، که پرتم می کنند

 

سایه ها در تونلی باریک و سرد و تار … فکرش را بکن!

 

ناگهان دیوانه خانه … و پرستاری که شکل تو نبود

 

قرص ها گفتند: دست از خاطرش بردار. فکرش را نکن!

 

«غلامرضا سلیمانی»

safar

 

 

حرف من را نه ولی حرف خدا را گوش کن

کاش می ماندی ، سفر از مبطلات روزه است ...